برزکوه نیوز: نمایش انتخابات ریاست جمهوری در نظام ولایت فقیه
به ادعای مسولین جمهوری اسلامی ؛ برگزاری بیش از 30 انتخابات در کشور نشاندهنده ی دمکراسی در ایران است .
در این ادعا هیچ اشاره ای به عدم اجازه ی ورود مخالفین به کورس رقابتی انتخاباتی نشده است . همچنین حذف وسیع کاندیداهای غیر خودی توسط شورای نگهبان که وظیفه ی نظارت استصوابی را بر عهده دارد ، کم اهمیت جلوه داده شده و هیچ گاه در مقابل انتقادها و شکایات مطرح شده در این خصوص ، پاسخ قابل قبولی ارائه نگردیده است .
انتخابات نمایندگان مجلس شورا به جای آنکه در جهت اصلاح یا وضع قوانین ، رسیدگی به مشکلات مردم در حوزه های انتخابیه و سر آخر تعهد به انجام شعارها و وعده های داده شده از طرف منتخبین باشد ؛ حرکتی است برای نمایش قدرت و حفظ اقتدار بی چون و چرای حاکمیت در سایه ی ولایت فقیه و در مسیر اهداف و برنامه های از پیش تعیین شده . ضمنا مجلس تبدیل گشته به مکانی برای استفاده از رانت های مختلف اقتصادی و تجاری پر سود برای نمایندگان شاغل در آن .
انتخابات مجلس خبرگان نیز به جز تحمیل هزینه های اجرایی و بقای نهادی کاملا وابسته و بی مصرف که همیشه بخش قابل توجهی از بوجه ی سالانه را به خود اختصاص میدهد ، نقش دیگری بعهده ندارد . جلساتش محدود ، پر سروصدا و بی اثربوده ؛ اما نمایندگانش با قدرت و پر نفوذ هستند . ضمنا به جای رسیدن به وظیفه ی مهم و اصلی خود که نظارت بر کار رهبریست ، همواره به موضاعات نا مربوط و حاشیه ای رسیدگی کرده و اعلام موضع می نمایند .
در این بین انتخابات ریاست جمهوری از اهمیت بیشتری بر خوردار است . رئیس جمهور وظیفه ای اجرائی داشته و با توجه به تعداد زیاد ادارات و سازمانهای وابسته به این نهاد ، می تواند معرف و مدافع مهمی برای اهداف و برنامه های حاکمیت باشد . به همین سبب انتخابات ریاست جمهوری برای سردمداران رژیم از حساسیت و اهمیت بیشتری بر خوردار است .
تجربه انتخابات بنی صدر در اوایل حکومت و به روی کار آمدن دولت اصلاحات خاتمی که در هر دو مورد هزینه های سنگینی را برای رژیم تحمیل نمود و آنرا برای دوره هائی دچار چالش کرد موجب شد مکانیزم انتخابات ریاست جمهوری رژیم به خط مشی مشخص و از پیش تعریف شده ای کشیده شود. با روی کار آمدن دولت اصلاحات ،ارتباطات بین المللی در حال ترمیم و وجه ی اعتباری رژیم متعادل تر شده بود و همچنین تا حد زیادی ، بسیاری از روشنفکران و مخالفین به صف منتقدین کشیده شده بودند ؛ اما حاکمیت موقعیت اقتدار مطلقه خود را متزلزل دیده و ترجیح داد خودکامگی و دیکتاتوری را به نام اسلام ناب ، بدون تعارف و پرده پوشی ، و حتی با کمال افتخار همچون زمان حیات خمینی به نمایش بگذارد .
رژیم با تضعیف و اعمال فشار ، دولت خاتمی را در اواخر دوره ی تصدی گریش از قدرت و نفوذ ساقط ساخت ، مجلس ششم را که در دست اصلاح طلبان بود به کمک شورای نگهبان به مجلسی یکدست و اصولگرا که منطبق با ارزشهای انقلاب گام بر می داشت تبدیل نمود و در پروسه ای عوام فریبانه، فرد قدرتمند و با نفوذی چون هاشمی رفسنجانی را از دور رقابت خارج ساخته و احمدی نژاد را بر کرسی ریاست جمهوری نشاند .
اخمدی نژاد ، مهره ای بود که از پشت پرده به روی صحنه کشانده میشد . او در درجه اول تمامی تندرو ها را در یک صف منسجم قرار داده و بخصوص به پشتوانه حمایتی که از شخص رهبر و نیروهای تحت امر بسیج و سپاه داشت ؛ مجموعه ی قضائی و قانونگذاری رژیم را هماهنگ با برنامه های تدوین شده کرد و از طرف دیگر توانست با فریبکاری و دادن وعده هائی چون فقر زدائی ، عدالت محوری ، مبارزه با فساد اداری و تقسیم ثروت ، گروه کثیری از مردم نا آگاه را به پای صندوق های رای بکشاند .
با روی کار آمدن او ، دستگاه اجرائی رژیم کاملا هماهنگ با دیگر نهادها ، در عرصه بین المللی به تاخت و تاز پرداخته و برخی از معادلات را بر هم زد . جسورانه و آشکارا ، برنامه ی هسته ای خود را ادامه داد ، حمایت خود را ازگروهای تروریستی چون حزب الله لبنان و حماس فلسطین زیاد نمود و فشارهای داخلی را چه از نظر اقتصادی بر قشر ضعیف جامعه و چه از نظر سیاسی بر قشر روشنفکر و فعالین مدنی دو چندان نمود و کشور را در بحران های متعدد داخلی و بین المللی فرو برد .
در چنین فضائی که از دید سردمداران حکومت ؛ مطلوب نظر بوده ، اهدافی دنبال میشود که با انتخابات دور بعد ریاست جمهوری ؛ سرعت خواهد گرفت :
· سرکوب مقتدرانه مخالفین و خلع سلاح منتقدین داخلی با ایجاد فضای ارعاب ، تهدید و مجازاتهای امنیتی – انتظامی .
· سرعت بخشیدن به روند دستیابی به سلاح اتمی با بی توجهی به قطعنامه های شورای امنیت ، تمسخر تهدید و فشارهای بین المللی و جلب حمایت کشورهای قدرتمند هم پیمان بعنوان اهرم فشار .
· حفط و تقویت پایگاههای قدرت و نفوذ در منطقه برای اخلال در روند توسعه ی دموکراسی و ایجاد هرج و مرج و اغتشاش برای به چالش کشیدن آمریکا و متحدینش.
· سازماندهی جبهه ای متحد و گسترده در سر تاسر دنیا بر علیه دنیای غرب و ایجاد تنش و تفرقه در بین کشورهای قدرتمند.
این برنامه بعنوان اصلی ترین خط مشی سیستم حاکم و دکترین دیکته شده ی شخص احمدی نژاد و البته اینبار بدون قبول هیچ ریسکی ؛ مرتب در حال باز خوانی و تمرین است . در این انتخابات با تکرار وعده ها بدون نیاز به حمایت قشر مشارکت کننده ی دور قبل و انسجام اجتناب نا پذیر جبهه ی اصولگرایان به بهانه پرهیز از تضعیف و تفرقه و در نهایت کنار گذاشتن مهره های تاثیر گذار و البته همسو ، با استفاده از رای سازی در شرایط ضروری به کمک شورای نگهبان و وزارت کشور ؛ شرایط انتخاب مجدد احمدی نژاد کاملا فراهم خواهد شد .
سرعت و شدت رسیدن به این مهم حتی به حدی بوده که رهبر جمهوری اسلامی برای بر هم زدن تمامی گمانه زنی ها و احتمالات و شبهات ؛ حمایت قطعی خود را از انتخاب مجدد احمدی نژاد رسما و بی پرده اعلام میکند . گرچه بسیاری از تحلیل گران ، این حرکت رهبر را اشتباه در بیان یا عرضه ی دیدگاه ، قلمداد نموده اند اما میتوان از منظری دیگر ، این گاف سیاسی رهبر را حساب شده ، از روی برنامه و کاملا بجا تعبیر نمود . حرکتی که مفهوم آن میتواند اعمال قدرت بلامنازع حاکمیت ، حمایت کامل و بی چون چرای رهبری از سیاست های فعلی نظام و هشدار به تمامی بازیگران و دست اندر کاران صحنه ی انتخابات باشد .
در این ادعا هیچ اشاره ای به عدم اجازه ی ورود مخالفین به کورس رقابتی انتخاباتی نشده است . همچنین حذف وسیع کاندیداهای غیر خودی توسط شورای نگهبان که وظیفه ی نظارت استصوابی را بر عهده دارد ، کم اهمیت جلوه داده شده و هیچ گاه در مقابل انتقادها و شکایات مطرح شده در این خصوص ، پاسخ قابل قبولی ارائه نگردیده است .
انتخابات نمایندگان مجلس شورا به جای آنکه در جهت اصلاح یا وضع قوانین ، رسیدگی به مشکلات مردم در حوزه های انتخابیه و سر آخر تعهد به انجام شعارها و وعده های داده شده از طرف منتخبین باشد ؛ حرکتی است برای نمایش قدرت و حفظ اقتدار بی چون و چرای حاکمیت در سایه ی ولایت فقیه و در مسیر اهداف و برنامه های از پیش تعیین شده . ضمنا مجلس تبدیل گشته به مکانی برای استفاده از رانت های مختلف اقتصادی و تجاری پر سود برای نمایندگان شاغل در آن .
انتخابات مجلس خبرگان نیز به جز تحمیل هزینه های اجرایی و بقای نهادی کاملا وابسته و بی مصرف که همیشه بخش قابل توجهی از بوجه ی سالانه را به خود اختصاص میدهد ، نقش دیگری بعهده ندارد . جلساتش محدود ، پر سروصدا و بی اثربوده ؛ اما نمایندگانش با قدرت و پر نفوذ هستند . ضمنا به جای رسیدن به وظیفه ی مهم و اصلی خود که نظارت بر کار رهبریست ، همواره به موضاعات نا مربوط و حاشیه ای رسیدگی کرده و اعلام موضع می نمایند .
در این بین انتخابات ریاست جمهوری از اهمیت بیشتری بر خوردار است . رئیس جمهور وظیفه ای اجرائی داشته و با توجه به تعداد زیاد ادارات و سازمانهای وابسته به این نهاد ، می تواند معرف و مدافع مهمی برای اهداف و برنامه های حاکمیت باشد . به همین سبب انتخابات ریاست جمهوری برای سردمداران رژیم از حساسیت و اهمیت بیشتری بر خوردار است .
تجربه انتخابات بنی صدر در اوایل حکومت و به روی کار آمدن دولت اصلاحات خاتمی که در هر دو مورد هزینه های سنگینی را برای رژیم تحمیل نمود و آنرا برای دوره هائی دچار چالش کرد موجب شد مکانیزم انتخابات ریاست جمهوری رژیم به خط مشی مشخص و از پیش تعریف شده ای کشیده شود. با روی کار آمدن دولت اصلاحات ،ارتباطات بین المللی در حال ترمیم و وجه ی اعتباری رژیم متعادل تر شده بود و همچنین تا حد زیادی ، بسیاری از روشنفکران و مخالفین به صف منتقدین کشیده شده بودند ؛ اما حاکمیت موقعیت اقتدار مطلقه خود را متزلزل دیده و ترجیح داد خودکامگی و دیکتاتوری را به نام اسلام ناب ، بدون تعارف و پرده پوشی ، و حتی با کمال افتخار همچون زمان حیات خمینی به نمایش بگذارد .
رژیم با تضعیف و اعمال فشار ، دولت خاتمی را در اواخر دوره ی تصدی گریش از قدرت و نفوذ ساقط ساخت ، مجلس ششم را که در دست اصلاح طلبان بود به کمک شورای نگهبان به مجلسی یکدست و اصولگرا که منطبق با ارزشهای انقلاب گام بر می داشت تبدیل نمود و در پروسه ای عوام فریبانه، فرد قدرتمند و با نفوذی چون هاشمی رفسنجانی را از دور رقابت خارج ساخته و احمدی نژاد را بر کرسی ریاست جمهوری نشاند .
اخمدی نژاد ، مهره ای بود که از پشت پرده به روی صحنه کشانده میشد . او در درجه اول تمامی تندرو ها را در یک صف منسجم قرار داده و بخصوص به پشتوانه حمایتی که از شخص رهبر و نیروهای تحت امر بسیج و سپاه داشت ؛ مجموعه ی قضائی و قانونگذاری رژیم را هماهنگ با برنامه های تدوین شده کرد و از طرف دیگر توانست با فریبکاری و دادن وعده هائی چون فقر زدائی ، عدالت محوری ، مبارزه با فساد اداری و تقسیم ثروت ، گروه کثیری از مردم نا آگاه را به پای صندوق های رای بکشاند .
با روی کار آمدن او ، دستگاه اجرائی رژیم کاملا هماهنگ با دیگر نهادها ، در عرصه بین المللی به تاخت و تاز پرداخته و برخی از معادلات را بر هم زد . جسورانه و آشکارا ، برنامه ی هسته ای خود را ادامه داد ، حمایت خود را ازگروهای تروریستی چون حزب الله لبنان و حماس فلسطین زیاد نمود و فشارهای داخلی را چه از نظر اقتصادی بر قشر ضعیف جامعه و چه از نظر سیاسی بر قشر روشنفکر و فعالین مدنی دو چندان نمود و کشور را در بحران های متعدد داخلی و بین المللی فرو برد .
در چنین فضائی که از دید سردمداران حکومت ؛ مطلوب نظر بوده ، اهدافی دنبال میشود که با انتخابات دور بعد ریاست جمهوری ؛ سرعت خواهد گرفت :
· سرکوب مقتدرانه مخالفین و خلع سلاح منتقدین داخلی با ایجاد فضای ارعاب ، تهدید و مجازاتهای امنیتی – انتظامی .
· سرعت بخشیدن به روند دستیابی به سلاح اتمی با بی توجهی به قطعنامه های شورای امنیت ، تمسخر تهدید و فشارهای بین المللی و جلب حمایت کشورهای قدرتمند هم پیمان بعنوان اهرم فشار .
· حفط و تقویت پایگاههای قدرت و نفوذ در منطقه برای اخلال در روند توسعه ی دموکراسی و ایجاد هرج و مرج و اغتشاش برای به چالش کشیدن آمریکا و متحدینش.
· سازماندهی جبهه ای متحد و گسترده در سر تاسر دنیا بر علیه دنیای غرب و ایجاد تنش و تفرقه در بین کشورهای قدرتمند.
این برنامه بعنوان اصلی ترین خط مشی سیستم حاکم و دکترین دیکته شده ی شخص احمدی نژاد و البته اینبار بدون قبول هیچ ریسکی ؛ مرتب در حال باز خوانی و تمرین است . در این انتخابات با تکرار وعده ها بدون نیاز به حمایت قشر مشارکت کننده ی دور قبل و انسجام اجتناب نا پذیر جبهه ی اصولگرایان به بهانه پرهیز از تضعیف و تفرقه و در نهایت کنار گذاشتن مهره های تاثیر گذار و البته همسو ، با استفاده از رای سازی در شرایط ضروری به کمک شورای نگهبان و وزارت کشور ؛ شرایط انتخاب مجدد احمدی نژاد کاملا فراهم خواهد شد .
سرعت و شدت رسیدن به این مهم حتی به حدی بوده که رهبر جمهوری اسلامی برای بر هم زدن تمامی گمانه زنی ها و احتمالات و شبهات ؛ حمایت قطعی خود را از انتخاب مجدد احمدی نژاد رسما و بی پرده اعلام میکند . گرچه بسیاری از تحلیل گران ، این حرکت رهبر را اشتباه در بیان یا عرضه ی دیدگاه ، قلمداد نموده اند اما میتوان از منظری دیگر ، این گاف سیاسی رهبر را حساب شده ، از روی برنامه و کاملا بجا تعبیر نمود . حرکتی که مفهوم آن میتواند اعمال قدرت بلامنازع حاکمیت ، حمایت کامل و بی چون چرای رهبری از سیاست های فعلی نظام و هشدار به تمامی بازیگران و دست اندر کاران صحنه ی انتخابات باشد .
منبع: اتحاد
