روز گذشته ، وزیر 160 میلیاردی دولت احمدی نژاد که هنوز روشن نشده ثروت افسانه ای اش را از کجا و چگونه به چنگ آورده است ، دهان مبارک را گشوده و بیاناتی فرموده اند که چشم پوشیدنی نیست . ایشان که دارایی خود را به امام دوازدهم نسبت داده و خود را " امانت دار " ثروت امام زمان می نامد - و لابد بناست به همین منوال امانت دار آرای فریب خوردگان رای دهنده هم باشد - در بیانات گهربار خود دچار فراموشی آنی شده و با شرم آور خواندن " برنامه توسعه چهارم " تو دهنی محکمی نه به آمریکا که به رهبر معظم اش زده است . البته نه جای شگفتی ، چرا که این صندوقدار حضرت مهدی بر اثر کار فراوان از یاد برده است که این برنامه پیش از اجرایی شدن ، به تایید و به به و چه چه رهبر پابرهنگان جهان رسیده بود !
ایشان در بخشی دیگر از سخنان خود حق " زیر دست " ی را به جا آورده و در دفاع از رییس با لیاقت اش گفته است : « بـه جـرات مـي‌گـويـم احـمــدي‌نــژاد هیجده‌ ســاعـت در طـول شبانه‌روز كار مي‌كند كه به بركت اين تـلاش اسـت كـه شـاهـد اين همه عظمت هستيم. ‌ ‌»
این که " شاهد این همه عظمت "هستیم ، نیاز به تفسیر و توضیح ندارد . چرا که مردم ایران بام تا شام همه این " عظمت " را با پوست و گوشت خود احساس می کنند .
آنجا که برای خرید قرصی نان می روند یا در پشت در بیمارستان ها جان می سپارند . آری این " عظمت " در همه جا دیده می شود ، از افزایش مرگ آفرین هزینه های زندگی گرفته تا گسترش انواع بیماری ها و فساد و تباهی ؛ که بر این ها می باید غارت اموال ملی و ثروت آیندگان و مهمتر از آن ، بدنامی و بی آبرویی در جامعه جهانی را افزود .
با این همه آقای وزیر " امانت دار مهدی " درست می گوید . آقای احمدی نژاد هم - مانند همه رییس جمهورهای پیشین رژیم اسلامی - حتما و حتما روزانه هیجده ساعت کار می کند . تردید نکنید که او هم خوانده است : « برو کار می کن مگو چیست کار » !
مگر می شود کسی چون او کار نکند و این همه افتضاح بالا بیاورد ؟ برای ویرانی و تباهی هم باید کار کرد . مگر شوخی است سر و سامان دادن به اموری چون : انعقاد قراردادهای ایران بر باد ده ، حراج نفت و گاز و دیگر ذخایر کشور ، پایمال کردن حقوق کارگران و معلمان ، سرکوب زنان و دانشجویان ، ایجاد بلوا و آشوب در افغانستان و عراق ، تغذیه مادی و ساختن بیمارستان و کارخانه در ونزوئلا و بولیوی و نیکاراگوئه ، ترمیم خرابی زیارتگاه ها در نجف و کربلا، پرکردن جیب دولت چین با ورود کالاهای بنجل و آلوده ، برنامه ریزی مناسب در توزیع مواد مخدر ، انجام سفرهای استانی برای فریب توده های ساده دل و از همه مهمتر دیدار دوجانبه با کدخداهای بورکینافاسو ، بنین ، سیرالئون و غیره !
آری همه این ها " کار " می طلبد ، آن هم روزی چهل و هشت ساعت ! افسوس که رییس جمهور حکومت اسلامی فقط بیست و چهار ساعت وقت دارد و می تواند تنها هیجده ساعت آن را " در راه رضای خدا " کارکند !